De dag start vandaag bij de Starbucks. Lily moet wat mailwisseling in orde maken voor het appartement dat ze vorige week gekocht heb, en ik hetzelfde voor het wifi-abonnement in het hotel dat niet blijkt te werken naar verwachting.

(het versierde parkeerwachtershuisje bij ons in de straat)

Uiteindelijk cancelen we de bestelling. Het leven zonder wifi blijkt niet onoverkomelijk en dit bloggen heb ik toch al uitgesteld tot later.

Als we klaar zijn en onze laptops weer in het hotel hebben opgeborgen, wandelen we richting de UN. Het is mijn bedoeling om een tour door midtown die ik van de zomer heb gevolgd, nu zelf te doen.

Via de leuke etalages van Lord & Taylor (mijn favoriet dit jaar!) duiken we onderweg de beroemde bibliotheek in, daar zijn we onze vorige gezamelijk reis niet aan toegekomen.
Er is een bescheiden tentoonstelling over Hamilton, je weet wel, van de onwijs populaire musical waar Vince Pence massaal is uitgejouwd.

Trump supporters waren razend en dreigden de muscial 'te boycotten'. Da's trouwens niet makkelijk met een show die al voor 2 jaar is uitverkocht!

OP stubhub zijn wel kaartjes te koop van 600 tot 3000$ .... ik heb er serieus over nagedacht, want hij schijnt echt superleuk te zijn, maar 600$ voor 3 hoog achterin vond ik toch wel iets te gortig.
Een facebook vriendin van me, die in the Big Apple woont (en met een tamelijk vermogende man getrouwd is), is vorige week voor de 8e keer geweest!

(prachtige broches in het bieb winkeltje)

Wij houden het maar bij deze tentoonstelling en bezoeken daarna ook nog even Pooh en the Gang in de kinderafdeling. Ze hebben net een opknapbeurt gehad en staan er prachtig bij.

(hoedjes passen in het bieb winkeltje)

Verder via 42nd street naar de East River. Het Ford Foundation Building blijkt gesloten. Wat jammer! Ik had die prachtige binnentuin willen laten zien, maar voor zover we naar binnen kunnen kijken, lijkt de hele tuin opgedoekt!!
Echt zonde!!
Wel duiken we de bank binnen waar de mooie draaiende wereldbol in de grond van de hal prijkt.
En natuurlijk even langs Tudor City, ook al zulke mooie gebouwen.

(Kunst bij de UN)

Bij het UN gebouw blijkt de ingangprocedure veranderd. We moeten ons eerst aan de overkant inschrijven en krijgen een armband om. Dit keer is Lily de hoofdpersoon en mag ik mee als aanhang.
De beeldentuin is afgesloten, zo te zien voor onderhoud. Binnen in de hal is er een tentoonstelling van een moderne kledingontwerper uit het middenoosten.
Ik weet niet meer precies welk land en ik kan het helaas niet op het internet terug vinden. De kleding was best gewaagd, maar wel supersjiek.

We missen helaas net het begin van een tour en moeten een uur wachten. Lily is niet zo onder de indruk en we besluiten het niet te doen, waar ik achteraf eigenlijk wel spijt van heb.
Ik heb de tour al eens eerder gedaan en weet dat hij toch wel heel indrukwekkend is.
Het gekke is, dat hoewel Lily dus niet zo onder de indruk was, zij toch de sticker van entree die we kregen op haar mobiel heeft geplakt en voor zover ik weet, zit die daar nog op ...!

(Lily doet me wat als ze weet dat ik deze foto heb geplaatst

)

We hebben ook wel honger inmiddels en besluiten een Pizzeria in de buurt uit te kiezen.
Het wodt Patsy's Pizza. De service is matig en er zit een behoorlijk tijdsverschil tussen Lily's pizza en mijn pasta, hetgeen ons doet vermoeden dat ze dat tweede waren vergeten.
Vooral ook al omdat we 2 borden kregen bij de inderdaad gigantische pizza. Het smaakt wel goed, dat scheelt.

We keren weer terug naar 5th AVenue, onderweg wat gekke winkeltjes induikend.

En ook doen we St Patricks even aan, waar de kerststal al staat opgetuigd, maar tot onze verbazing ligt het kindeke nog niet in de kribbe.
Lily vraagt aan een van de bewakers waarom niet? Omdat hij nog niet geboren is, luidt het nuchtere antwoord. (Ik schrijf dit nu in januari, maar het was immers nog voor kerst.)
Ah, geeft Lily toe, dat klinkt wel logisch.
Logisch?? De bewaker snuift. Onzin, als hij nog niet geboren is, staat de rest ook nog niet rond de kribbe, toch zeker?
Ja, daar heeft hij gelijk in. Het staat ook wel een beetje zot, die aanbiddende blikken richting een lege kribbe ...

Kom, wij zoeken het wat aardser, want onze volgende bestemming is Trump Tower. Die willen we wel eens van binnen bekijken.
De beveilingingspoorten en controles vinden al buiten plaats .. of wacht, ik geloof dat net binnen de tassen door een rontgencontrole gingen, maar zeker weet ik het niet meer.

Eenmaal binnen is het alles goud dat blinkt. Nou ja, nepgoud, uiteraard. We doen een rondje via de beroemde roltrappen en kijken onze ogen uit.
Lily blikt minachtend naar al het volk dat bij de eettentjes zit. Allemaal aanhangers van Trump, zeker?

Als we weggaan zien we allerlei pers tegenover de lift en mensen die staan te wachten achter dranghekken.
Waar wachten jullie op? vroeg ik, want als zij weten dat mr T straks langskomt, dan gaan we er wellicht tussen staan.
Een jongeman antwoord: 'Dat weten we niet, we stalken maar wat.'
Ik heb het gevoel dat hij staat te liegen en vraag aan Lily of ze ook hier wil gaan staan. Maar dat lijkt haar niks ...
Daar krijgt ze trouwens wel spijt van, want even later is de megalomaan toch langsgelopen, samen met Kayne West, een rapper die zo te horen qua zelfbeeld niet onderdoet voor Trump en die mijn nichtje toch wel had willen zien.

Ik ken de goede man niet, dus mij deed het niet zoveel .... en voor Trump kan ik ook al niet veel respect opbrengen, dus ach, ik kan er uitstekend mee leven dat we hem gemist hebben.

We zijn nog even bij het Rockefeller Center langsgeweest, maar ook daar hebben we net een tijdslot gemist en moeten we een uur wachten om naar boven te kunnen.
En wederom besluiten we dat we daar geen zin in hebben.
Dit herhaalt zich bij de Radio City Music Hall tour. Waar het overigens waanzinnig druk is, omdat er een show staat te beginnen. En wie het gebouw kent, weet dat het giga groot is en de toeloop dus ook gigantisch ...
Later dan maar eens ...

Dan maar even terug naar het hotel, want we moeten voor vanavond toch op net.
We hebben uiteindelijk niet zo heel veel tijd meer om te eten en het wordt een snel samengestelde pastamaaltijd bij Metro, vlakbij Radio City. Dan snel door naar Harlem, waar we naar een kerstmusical gaan in het bekende Apollo Theater.

Als we de subway uitkomen staan we voor een mega grote feestwinkel. Wat leuk! Even binnen kijken.
Onwijs veel kerstdingen, mutsen truien lampjes voor op je hoofd ... geen wonder dat er zoveel leuke versiering voorbij komt tijdens de Santacon!

Achterin blijkt er van alles feestelijk op kleur te hangen (wij hadden als eerste al het oranje gespot, uiteraard!).
Lily koopt wat spulletjes voor Ouwejaar en ik oranje haarbolletjes voor Koningsdag.
En dan op naar het theater.

Grappig, het publiek is hier uiteraard een stuk zwarter dan in een doorsnee Broadway theater en iedereen is in feeststemming.
We zitten hoog op een stijl balkon. Poeh, best eng om te manoeuvreren.
Het publiek bemoeit zich aan alle kanten met het stuk. Er wordt gejuicht als een acteur een goede daad doet en gemopperd als iemand zich slecht gedraagt.
En 'Oh ja, dat gebeurt in het echt ook!!' wordt er geroepen als een dakloze zich bemoeit met de sores van de hoofdpersoon.
Kortom, het is er best gezellig! En het kerstverhaal loopt gelukkig goed af.

Op de terugweg besluiten we nog even de boom bij Rockefeller te gaan bekijken.

Het is er trouwens minder druk dan vorig jaar, dat valt me reuze mee. En we worden ook nog getrakteerd om een huwelijksaanzoek op de schaatsbaan.
Schijnbaar speciaal zo geregeld dat de hele baan even helemaal leeg is.
Ze zei ja, maar ja, nee zeggen in zo'n setting is ook wel errug moeilijk, denk ik ....

De lichtshow op de muur van Sacks is weer mooi. Wij staan naast de kleine waterfonteintjes met de witte engels. Voor ons is iemand zo druk met fotograferen dat hij prompt in het water valt ... oeps.
Lily heeft de show gefilmd en ik heb het filmpje opgevraagd. Zodra ik het heb, zal ik een link plaatsen.

We pakken ook nog even de prachtige etalages van Bergdorf Goodman mee op 5th Avenue. Die hebben nooit zoveel met kerst te maken, maar zijn altijd wel bijzonder indrukwekkend.
Zo ook dit jaar! We genieten van het spektakel, maar daarna is het de hoogste tijd om onze moede lijven richting bed te vervoegen.

Geen idee hoeveel meters we hebben afgelegd, maar het waren er vast veel!
Tijd om heerlijk plat te gaan, dus!!