Vanmorgen beginnen we met 9/11. En dan heb ik het over het museum.
Alle hoge gebouwen zijn in de mist gehuld, en dat geld ook voor tower nummer 1. Hmmm, dan heeft het geen zin om nu naar boven te gaan, dat is zeker.

Het is wat miezerig buiten, en ook bij het Memorial is het rustig. Maar ik wil meteen door naar het museum, want op een dag als vandaag zijn we vast niet de enigen die met een museum beginnen en de rij bij de kassa is nu nog kort.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest, maar het is nog steeds indrukwekkend. Het valt Lily op dat er her en der doosjes tissues staan, voor de mensen die vol schieten.
En eerlijk is eerlijk, ik zou er bijna 1 gepakt hebben, zo indringend is het museum.
Wat bezielt die terroristen toch? Volkomen onbegrijpelijk voor mij. Lily heeft pas een film gezien over de vlucht waar de passagiers in hebben gegrepen.
Er klinken her en der wat opnames van die vlucht. Kippevel!

Het is lunchtijd als we weer boven de grond komen, en dit keer weet ik een plekje. Hier vlakbij is namelijk een Shake Shack en daar hebben we beiden wel zin in.
Lekkere cheese fries en diverse keuzes aan kersterige shakes.
We hebben nog wat tijd voor een volgende tour die ik geboekt heb en lopen richting de Hudson river. Het is droog inmiddels en best lekker buiten.
We doen even het Rockefeller parkje aan, waar een kinderspeelplaats opgeleukt is met prachtige beelden van Tom Otterness.

Daarna gaan we even kijken wat het Winter Palace aan kerstversiering heeft.

Het centrum is een verzameling van dure, stijve winkels, met bijpassende kerstbomen. De hal zelf is versierd met lichtkubussen die continue van kleur veranderen.
Je kunt er, door 2 grote kubussen op de grond, een wens doen die dan vertaald wordt in kleuren boven je hoofd. Om dat te begeleiden staan er een aantal jonge mensen in de hal.
Sjemig, die hebben meestendeels van de tijd niet veel te doen, maar doen hun best om met name kinderen van de magie te overtuigen.

Dan moeten we door naar onze volgende tour: de hal van het Woolworth building. Onderweg duiken we nog een andere pretentieuze hal in, alwaar ik foto's neem en meteen op mijn vingers getikt wordt.
Toch ben ik benieuwd waar het pand voor dient, kantoorruimte? Ja, maar ook voor de helft als appartementen ... goh ...

Even later staan we bij het Woolworth. Even krijgen we het idee dat we de enigen zijn, maar al gauw blijkt dat de rest al binnen staat.
De tour duurt een 90 minuten. Ik vind het wel boeiend, maar mijn nichtje valt er zo'n beetje bij in slaap.

Een groot deel van de hal is geinspireerd op Middeleeuwse tijden. Overigens valt de overeenkomst met Trump's gebouwen en drang naar naamsbekendheid niet te ontkennen.
Woolworth is van boerenafkomst, maar besloot al snel zijn geluk te beproeven in de koopwaar. Na vallen en opstaan lukte het hem fortuin te maken met de dime stores.
Het Woolworth building was bedoeld om iedereen te laten zien hoe succesvol hij was en overal staan verwijzingen naar zijn naam.

Een gedeelte van het atrium had vroeger een glazen dak. Maar angst voor ongelukken heeft geleid tot een solidere constructie.
Nu zijn er renovaties en is gaat er waarschijnlijk weer, gelijk vroeger, een glazen overspanning komen. Wordt vast heel mooi.
Het gebouw was destijds vrij lang het hoogste gebouw ter wereld, maar dit was gedeeltelijk nep, want de verdiepingen boven de 54e (zover rijkte de lift) hebben heel lang leeg gestaan.

Daarboven was wel een observatiedeck en met de toegang daartoe waren de kosten voor de bouw binnen een paar jaar terugverdiend.
Slimme zakenman was het wel, die Woolworth.
Momenteel wordt het pand weer omgetoverd in dure condo's. (Hier was al eerder mee begonnen, maar ivm de crisis heeft de verbouwing een tijd stil gelegen. Nu durven ze het weer aan ....
in 1 van de vele ondergrondse verdiepingen bevindt zich een zwembad, alleen toegankelijk voor bewoners).

Na de tour nemen we even een korte rustpauze in het hotel, maar niet voor we even in de I-heart-NY zaak om de hoek zijn gedoken voor wat souvenirs.

Voor de avond heb ik kaartjes voor een 'kerstviering' in het leuke Merchant House Museum. Daar hoort ook een tour door het huis bij, en dat komt goed uit,
want al ben ik hier vaak geweest, ik ben nog nooit verder gekomen dan de keuken en de woonkamer.

Eerst een borrel met wat hapjes. Het blijkt dat er Heel Veel mensen zijn en dat er elke 15 minuten een tour is. Nu ja, even wat happen dan maar en vooral ongemakkelijk staan tussen al die feestelijk aangeklede mensen.
Het heeft eigenlijk wat surreeels ...
We besluiten de 2e tour te volgen. Best leuk met allerlei achtergrond informatie over de familie die dit huis 2 eeuwen terug bewoonde.

Daarna krijgen we nog een preview van de Christmas Carol zoals die elk jaar door 1 acteur wordt uitgebeeld in dit museum. Dat stuk heb ik vorig jaar gezien en ik vond het superleuk.
De acteur vind zichzelf ook wel indrukwekkend, maar ik kan hem geen ongelijk geven. We kregen het gedeelte van de Geest van het Verleden te zien. Zeer aandoenlijk.

Daarna zijn we nog even richting de kerstmarkt op Union Square gelopen, alwaar we wat hebbedingen niet konden weerstaan.

Andere wel, maar toch ook met veel moeite! Tijd ook om wat te eten. Het werden wat lekkere dingen bij een van de tentjes, met onze zoveelste appelcider die avond. Lekker bij een verwarmd zitplaatsje achter de stalletjes.

Waar het overigens een komen en gaan van muizen bleek te zijn! Tot groot genoegen van Lily, want die houdt van alles dat met muizen en ratten te maken heeft!
(ik had deze kaart voor haar gekocht die avond:)

Na onze avondeten liepen we nog een klein rondje over de markt, waarbij Lily had gezien dat er een muisje door 1 van de stalletjes scharrelde ....
ze maakte de fout om de juffer achter de kassa er op te wijzen, geheel onschuldig bedoeld, maar het meisje eindigde zowat bovenop het dak van paniek ... LOL

Onderweg in de subway kwamen we nog deze muziek tegen. We hebben voor het gemak uitgemaakt dat de drummer een tikke autistisch was, maar zijn muziek was lekker swingend.

Veel zwervers weer in de stad. Het lijkt steeds meer te worden. Ook in de straat van ons hotel huist een dakloze, wiens leefwereld niet meer dan 10 vierkante meter lijkt te beslaan ...
Nou ja, misschien iets meer, hij doet zijn behoefte aan de overkant.
Het lijkt wel of steeds meer mensen in deze stad hun roer zijn kwijt geraakt. Het lijkt onmogelijk dat zij ooit nog het roer om kunnen gooien ....