Gospel in Harlem

Vandaag is het alweer de laatste dag! En we moeten nog best vroeg op, want we gaan een wandeltour door Harlem doen. Dus snel op naar de ontmoetingsplek.

Daar aangekomen moeten we een tijdje wachten op onze gids, terwijl de andere deelnemers ook langzaam aansluiten. Lily haalt ergens koffie voor ons, want het is best koud, zo vroeg in de ochtend.

De tour is leuk. Veel graffiti, maar ook een stel prachtig statige gebouwen en dit alles uiteraard vergezeld van de nodige geschiedenis van de buurt.

Als afsluiter wonen we een gospeldienst bij. We zijn trouwens meer kerken gepasseerd waar ook gospeldiensten gehouden werden en de groep werd diverse malen uitgenodigd.

Maar we hadden uiteraard een soort contract met de kerk waar wij naar toe gingen. Wel goed om te weten dat er zoveel opties zijn en dat je zo naar binnen kunt lopen!

Best een grote kerk, wij moeten ergens drie hoog achter plaats nemen om de 'echte' bezoekers zo min mogelijk te storen.

En dan komen de eerste zangers. Goh, het viel een beetje tegen ... een paar dames kuise zwarte kleding en prachtige hoedjes, die tamelijk bedaard wat liedjes zingen ... is dat alles?

Nee, dat was niet alles ... na een minuut of 20 komt het echte koor en begint het echt te swingen. Lekker.

Zelfs een drumstel en een electrische gitaar.

Het publiek mag verzoeknummers doen, en eigenlijk had ik om 'Amazing Grace' willen vragen, maar onze gids geeft aan dat wij niet meetellen. Jammer. Eigenlijk denk ik dat ze het best leuk hadden gevonden als ik het toch gevraagd had!
Na een uurtje bonjourt de gids ons naar buiten. Ik had best tot het einde willen blijven, maar ach.

We lopen nog even langs Apollo Theater en horen dat de halve boomstam die binnen staat geldt als een geluksbrenger, mits je erover wrijft. (wij hadden die stam gezien van de week en vroegen ons al af).
Prachtige kledingwinkels, ook. Kijk die schoenen nou toch!

Er stond ook een stalletje met Trump rotzooi, voor de toeristen. Ik wilde er een foto van maken, maar dat mocht niet van de juffer die het stalletje runde. Ik mopperde wat van 'ik wil daar toch eigenlijk geen plaatje van hebben', waarop zij aangeeft er ook niet blij mee te zijn, maar 'het is voor de toeristen, it sells ...' (Later zie ik het stalletje toch nog terug in mijn foto's:)

Terug in Bryant Park worden we nogmaals geconfronteerd met Trump Trash:

Het wordt bijna tijd om te vertrekken, maar we hebben nog net even om ergens te lunchen. Wederom een adresje van Tripadvisor gepikt: Mercato , een Italiaan in Hells Kitchen.
Het was een grappig klein tentje met inderdaad heel lekker eten. Hele lekkere toetjes, ook!

Maar dan wordt het echt tijd om terug te keren naar ons hotel en onze koffers op te halen. UIt reviews wist ik dat het hotel een bijzondere ruimte gebruikte om koffers te stallen en Lily vroeg of we die mochten bekijken. Een prachtige balzaal in de kelder:

We hebben best genoten van het hotel, echt wel een aanrader!
Maar nu is het op naar huis. Het ging weer veel te snel ....
Goodbye New York City:

Snow in New Jersey

Oh boy, als we wakker worden, blijkt er sneeuw in de straten van NYC te liggen!! Krijg nou wat .... We hebben allebei ergens tijdens het pakken overwogen om snow boots mee te nemen, maar het allebei niet gedaan ... dus we zijn niet voorbereid op dit weer.

Gelukkig is het niet koud, dat scheelt. Maar het baggeren door de sneeuw blijkt best vermoeiend. Ik doe aan alle kanten mijn best om mijn schoenen droog te houden, dus dat vergt de nodige taktiek, vooral bij het oversteken. Het is me nooit eerder op gevallen, maar het niveauverschil tussen de stoep en de straat hier is best groot.

Nu ja, als gewoonlijk beginnen we met koffie om de hoek. Even rustig wakker worden. Het mottert ook een beetje, en dus duiken we de toeristenwinkel ook meteen in, kunnen we even plu's kopen. Yikes, je wordt hier echt doodgegooid met Trumb artikelen! Dat die man echt de verkiezingen heeft gewonnen, dat is toch niet te geloven?

Ik vermoed dat ik hier voorlopig niet meer terug kom ... eerst wachten tot die zooooo foute man weer weg is!

We besluiten een stukje op herhaling te gaan. Lily wil graag terug naar de Evolution Store om een presentje voor haar broer te kopen. Onderweg passeren we mijn geliefde Washington Square Park, en de sneeuw maakt het nog leuker.

In de winkel is het eindeloos wikken en wegen wat nou de goede keus zou zijn ... wacht, een keuzemenu: een gedroogde krokodillenkop (mag dat wel ingevoerd worden, vraag ik me af?), of in in glas gevatte ex-wandelende tak ... Eerlijk gezegd vind ik de meeste dingen in de winkel nogal morbide, maar toch gaan we tevreden weer naar buiten.

Alwaar we besluiten het New Museum binnen te gaan. Dit gebouw hadden we van de week al bewonderd, en het weer nodigt uit tot museumbezoek. Het blijkt een hele aparte verzameling. Op de bovenste verdieping kun je al liggend op sofa's kunstig lichtspel op het plafond bewonderen. Maar ja, alle banken zijn al bezet ...

Wat lager een groot lichtgordijn waar je doorheen kunt lopen, terwijl er surrealistische filmpjes op de muur worden geprojecteerd.

FILMPJE

De lampjes wisselen steeds van kleur. Al met al is het een grappige ervaring, maar met een uurtje staan we toch al weer op straat.

Met een rommelende maag... Het museum heeft ook wel een cafetaria, maar het oogt niet gezellig. Kom, eens kijken hoe het met de slagersdochter staat, dat vonden we beiden best lekker. Helaas, hun wachttijd is best al lang, en we moeten vanmiddag op tijd in New Jersey zijn voor een kerstvoorstelling. We besluiten het zaakje aan de overkant in te duiken, daar is het erg rustig.

Hmmmm, dat blijkt ook niet voor niets ... we wachten eindeloos op onze eenvoudige bestelling ... dan hadden we net zo goed aan de overkant kunnen gaan zitten! Uiteindelijk nemen we onze maaltijden mee en verorberen ze dan maar in de ondergrondse ...

Alwaar we met de trein naar New Jersey gaan. En ook hier is het een grote blubberbende. Yikes ... ik heb de hele dag mijn schoenen droog gehouden, maar 100 meter voor de ingang van het theater stap ik alsnog in een grote plas ...*zucht*

Het is trouwens een behoorlijk groot theater! Goh ...

Veel zwarte mensen ook in het publiek, en dat komt vast ook omdat dit een Hip Hop versie van de Notenkraker betreft! Het is grappig om te zien, maar het viel ons allebei toch ietsjes tegen. We hadden er iets meer van verwacht, eerlijk gezegd. Maar ach, het was toch weer een belevenis ...

Op de terugweg moesten we wel bijna een uur op de trein wachten. En wat zitten er veel zwervers op zo'n treinstation! Dan word je toch wel weer heel dankbaar voor je luxe leventje, hoor!

We eten wat bij de Mac en keren dan snel terug naar ons hotel. Sjonge, wat zijn we inmiddels moe!

Brooklyn Day

Vandaag gaat een Brooklyn Day worden. We besluiten om meteen de subway te nemen en in Brooklyn te ontbijten.

Subway art:

Lily heeft een superleuke gids en die bepaalt vandaag onze route. We ontbijten in een superleuk en vooral kleurrijk bagel tentje:

De eigenaresse is een lieve vrouw met een prachtig kleurrijk jasje, dat meteen als reclame dient voor de winkel, die zeker ook kleurrijk te noemen is.

Lily neemt de regenboogversie bagel:

Daarna gaan we op pad langs gekke straatjes en allerlei leuke winkeltjes.

In een daarvan slaagt Lily voor wat leuke kleding en een onwijs mooie leren jas.

We drinken wat in een oude bowling alley/ bar. Zo gezellig en gek Amerikaans!

En zo te zien ook op een route van een wandeltocht, er komen een stel jongelui, die onder begeleiding van hun gids een balletje komen gooien.

Ook duiken we een gek, klein museumin:

Naast wat interessante rariteiten hebben ze ook een hele verzameling kerstspullen. Het blijkt dat ze vanavond een feestje organiseren. Jammer dat het toch wel uit de buurt is, anders hadden we zeker nog even langsgekomen!

Een grappige ATM:

Street Art:

Een zielig kersttafereeltje in een voortuintje:

en her en der is er nog wat over van Halloween:

Toch ook blijkt dat een aantal winkeltjes die in de tamelijk nieuwe gids worden aangeraden al weer gesloten zijn .... Trouwens, dat lot is ook het museum van morbid anatomy beschoren ... ik heb notabene pas nog hun website bezocht! Dat is balen, zeg!

Nu ja, niets aan te doen .... dan duiken we maar de pizzeria in die we op de heenweg naar het museum zijn gepasseerd. Het is immers best wel etenstijd.

het is een sfeervol tentje met heerlijk ouderwetse muziek. We zijn redelijk vroeg, en dus een tijd lang de enige gasten. Maar even later komt er een viertal zeer Amerikaans (Brooklynse) jonge zwarte mannen ook een hapje eten.

het is heerlijk om dat stel een beetje te volgen. De pizza is trouwens ook erg lekker.

En kom, omdat we toch al in Brooklyn zijn, besluiten we na de maaltijd een subway en dan de bus te nemen richting Dyker Heights, een buurt die bekend staat om zijn uitbundige kerstversiering.

Ik ben daar vorig jaar ook geweest en vond het echt geweldig leuk en ook Lily is onder de indruk.

Vorig jaar was ik vrij laat, maar nu zijn we er net na het donker. Er zijn dus veel andere mensen op pad en her en der staan wat trucks die warme drankjes verkopen.

Wij gaan voor wat warme chocolademelk.

'Zo, u doet nu vast goede zaken!?'

'Ach mevrouw, het is hard werken. Ik zat liever op de bank met mijn gezin ...'

Zeur! Je kiest er toch zelf voor hier te gaan staan? Wat moeten wij nou met jouw zogenaamde zielige verhaal?

We hebben een beetje last van leedvermaak als we onze koude tocht langs de prachtige versierde tuinen voortzetten. Diverse fonteintjes zijn bevroren en even later worden we ingehaald door een pekeltruck ... en het blijkt dat hun pekelzout zo groot is als forse hagelkorrels! En die korrels vliegen om onze oren!

Na een uurtje of anderhalf wordt de kou ons teveel en besluiten we terug te gaan naar de bushalte. Alwaar we uiteraard de bus net weg zien rijden.

Als de volgende eindelijk klopt, blijkt mijn Metrocard niet te werken ... he? hoe kan dat nou?

Ik heb nog wat andere, oudere metrocards in mijn portemonnee ... ik probeer ze allemaal, maar het wil niet lukken. Yikes.

Een oudere dame geeft me haar bejaardenpas om te swipen. Dat lukt ook al niet. Oh nee, wacht, de chauffeur was vergeten het apparaat op 65+ te zetten.

Ik begrijp zijn gemompel verkeerd en dacht dat we door mochten. Maar nee, ik werd weer teruggefloten.

'Een geldig bewijs, graag?'

'Kan ik met papiergeld betalen?'

'Nee, alleen met munten of een Metrocard'

Tja, die heb ik dus niet. Ik besluit op zijn gemoed te gaan spelen: 'U laat ons hier toch niet in het donker staan????'

Nou vooruit, loop dan maar door ... poeh! Even later vind ik mijn pas in een zijvakje en betaal alsnog, en lachend vervolgen wij onze route terug naar huis.

Xmas Special

Vandaag gaat onze dag beginnen in Upper West Side, toch wel een van mijn meest favoriete wijken van NYC! Als eerste de kerstmarkt op Columbus Circle, waar we ook besluiten te ontbijten met Koreaanse broodjes.

Het is best koud, vandaag. De kersttentjes zijn weer leuk en ik slaag goed voor een Ganeshabeeldje dat ik in mijn auto wil zetten. Ik ben momenteel helemaal in de ban van deze zoon van Shiva.

Dan lopen we de straten van UWS wat door, maar het is er wel tochtig en fris. Al snel duiken wen een Petit Cotedien in, een koffieketen die meest best wel gezellig en zeker ook even lekker warm is.

Daarna vervolgt onze route door Central Park. Langzaamaan is er een waterig zonnetje doorgebroken en het is er rustig en mooi.

We zien wat red kardinals en ook een zielig eekhoorntje met een lam, kaal staartje. We zouden het diertje zo mee willen nemen, maar ja, los van het feit dat het steeds wegholt, behoort dat natuurlijk niet tot de mogelijkheden ...

De schaatsbaan is lekker bevolkt, zullen we ook even? Het is zo koud, Lily had gister op TV gezien dat het advies werd gegeven om je honden niet alleen een jas, maar ook sokken aan te trekken. En daar wordt hier in NYC gevolg aan gegeven:

Onze volgende stop is de Late Show met Stephen Colbert. Hij is zeer anti-Trumb, dus ik mag m wel.

Het is een lange wacht, dat had ik al in de reviews gelezen, maar gelukkig wel voornamelijk binnen. De sfeer van anticipatie is reuze gezellig. En er wordt zeer efficient aan crowd control gedaan. Helaas mag je absoluut geen foto's maken.

We zitten op het balkon, wat betekent dat we vast en zeker niet in beeld komen. Nu ja, zelf vind ik het niet zo erg ... Het is een oud pand, en de versiering is nogal kerkachtig ... dat wordt versterkt door het bezoek van 'god' ... (die is wel vaker aanwezig bij zijn show)

Het thema van deze uitzending: Stay Human.

De band met de bekende zwarte commentator maakt onwijs leuke muziek .... ik dans lekker mee en duw daarbij mijn nicht zowat van het balkon ... oeps. We beginnen met een intro waarin het publiek vragen mag stellen aan Stephen:

Vraag: 'ben je niet bang voor censuur van Trumb?'

Antwoord: 'hij mag me censureren, maar als hij mijn mening niet wil weten, zal hij ook mijn vingers eraf moeten hakken ...' ... gevolgd door een welbekend gebaar ...

Dit zijn de stukjes die we zagen (je ziet ons niet, maar je kunt ons wel horen!):

(oh, nou, schijnbaar kan ik maar 1 video in het verhaal zetten, dus de links dan maar naar de rest:

Not at the Movies

A Book with no Pages

Een Stand Up Comedian

En een kort interview met Stephen Stages

Voor de avondbesteding gaan we een bezoekje brengen aan de TKTS en het worden alsnog kaartjes voor de bekende Christmas Special in het nog bekendere Radio City. Ik heb die show al eens gezien, maar het bleek dat Lily zich herinnerde dat oma een grote fan was van de Rockettes, en dus mochten we dit niet missen.

Maar eerst nog wat eten. Ik heb wel een leuk adresje op mijn lijstje: Ippudo.

Inderdaad moesten we een half uurtje wachten, maar het bleek absoluut de moeite waard! Onwijs gezellig, onwijs lekker, en Lily tracteerde. Ik heb ook foto's van de hoofdmaaltijd, maar de toetjes waren zonder meer veel fotogenieker:

De show was een groot succes! We hadden prachtige plaatsen, niet ver van het toneel, maar vooral ook op de route van de acteurs en vooral van de kerstman! Echt ongelooflijk leuk!

Buiten blijkt het koud, koud, koud ... we gaan snel terug naar het hotel. Onderweg komen we enorm veel daklozen tegen, een enkeling met een behoorlijke verzameling aan 'spullen' ... Eentje daarvan 'woont' in de straat van ons hotel. Het is een zielige figuur met zijn broek permanent op half elf ... Je moet er toch niet aan denken om met dit weer op straat te moeten slapen! Ontzettend zielig ....

Dankbaar voor onze warme hotelbedden kijken we terug op deze weer o zo heerlijke dag ...

Window Shopping en Ballet

We worden langzaamaan gelukkig wat later wakker. Het blijkt dat een van de lokalen nieuwszenders (NY1) elke ochtend een Trump Tweet Count uitzendt om 8 uur in de ochtend. Dan laten ze zien hoeveel tweets Trump die nacht heeft getwitterd. Vannacht waren het er 6, 2 heel vroeg en 4 tussen 4 en 6 uur. Helaas zijn we net te laat om er een foto van de te nemen.

Er is 's morgens gratis koffie in de lobby van het hotel, samen met diverse soorten muffins. Voor mij is dat een prima ontbijt, maar mijn nicht heeft een fijnere smaak, dus we tuigen als eerste naar de McGregor om de hoek.

We hebben ook een Starbucks om de hoek, maar hun muziek staat wel erg hard. McGregor bevalt beter en de wifi, niet onbelangrijk, werkt goed.

Vandaag volgen we min of meer een route uit Lily's gids, maar niet voordat we een bezoek brengen aan de garment district. Ik wil Moods even aandoen en liefst ook een stukje stretch lace (oftwel rekbare kant, maar dat bekt niet zo lekker) op de kop tikken.

Er blijkt een verzameling leuke beelden te staan:

De heerlijk overdreven avondjurken in de diverse etalages zijn niet aan mijn nicht besteed, maar ik geniet er wel van. Ik pas er niet meer in, maar er zitten best jurken bij waar ik een feestelijk avondje in door zou willen brengen ... dromen staat vrij, ten slotte!

Moods levert wat ik er van hoopte, al is de oude, bemande lift vervangen door een saaie zelfbediening. Jammer, want dat had ik juist willen delen met Lily ... Ik kies een gek stofje uit, wat sjieke Itialiaanse knoopjes en een paar lekker felgekleurde ritsen.

Vond ik leuk:

Daarna nog even naar de skecher winkel op 5th Avenue, want die bevallen me echt supergoed. Dit keer een rustig gekleurd wintermodel. En dan is het echt op naar Lily's route. Die begint in het Grand Central, altijd leuk om even te bezoeken. We proberen met succes de whispering galley uit.

Vervolgens gaat de route downtown, met als eerste bestemming de Dover street market. En die doet zijn naam geen eer aan, want het blijkt inpandig, verdeeld over 7 verdiepingen en zeer posh.

Maar ze hebben wel onwijs leuke en vooral ook interessante kleding hangen! Er is een sale gaande, maar de prijzen zijn helaas niet voor ons.

We nemen de glazen lift naar boven en werken dan weer langzaam onze weg naar beneden, ondertussen ons ogen uit kijkend. Een prachtige zonnebril voor slechts 300$:

Of een onwijs leuk leren tasje, ook voor veel:

Beneden is nog een koffieshop, maar we besluiten er toch niet te gaan zitten. Het is apart volk wat er wel zit. Een mevrouw merkt op dat ze mijn trui leuk vindt en ik zeg hetzelfde van haar mooie jack. Het blijkt een hommage aan de deze zomer overleden Bill Cunningham.

(Als ik het goed heb, heeft het jack ook aan hem toebehoord, maar dat weet ik niet helemaal zeker, ik kon de dame niet zo goed verstaan).

Eenmaal buiten gaat de route verder naar 'beneden'. In Madison Square Park staat een snoephuisje, gewijd aan een fabriek van gingerbread men, een traditioneel kerstsnoepgoed in de VS en volgens mij bijna gelijk aan ons taaitaai.

Er staat een hele rij voor het huisje en volgens de borden krijg je een 'voorproefje'. Nou, dat lijkt ons wel wat, het ruikt er lekker, tenslotte. En dus gaan ook wij in de rij staan. Na een minuut of 10 kunnen we naar binnen, waar blijkt dat het 'voorproefje' nogal ruim wordt opgevat. Op de wanden van het huisje worden een soort interactieve filmpjes getoond, waar je als kijker bijvoorbeeld rook kunt doen opstijgen als je met je hand ergens naar wijst.

Wel grappig, maar niet helemaal waar we op hadden gehoopt ...

Madison Square Park heeft altijd iets van kunst, en dit keer is het een hele grote olifant. Ook de eekhoorns zijn ervan onder de indruk ...

En ook op de hoek van Flatiron is vaak iets van kunst te vinden. Deze winter: hangmatten. In de avond zijn ze ook nog verlicht.

Licht heerlijk, moet ik zeggen .... ik zou best een hangmat op mijn balkon willen!

Met moeite gaan we weer in de benen. Onderweg komen we een heel grappig winkeltje tegen met luxe dingen voor honden. Kerstpakjes en zo ... LOL, bijna kopen we er een voor Shabs. Maar we denken dat het niet gebruikt gaat worden, dus toch maar niet. Ook moet ik me enorm inhouden om deze veel te dure, maar oh zo lekker mand niet te kopen (80$).

Een van mijn katten is er dol op om onder dekens te kruipen, hij zou dit vast heeeeerlijk vinden!

Ook doen we de leuke ABC Kitchen aan. Prachtige spullen hebben ze daar, maar ja, ook hier hangt wel overal een behoorlijk prijskaartje aan. Zo kost een kerstbal al gauw 28$

Ons doel deze middag in Teddy Roosevelt's geboortehuis. Dat bleken we allebei op ons lijstje hebben staan en het was inderdaad erg leuk. Ik geniet sowieso van oude huizen, even de sfeer van vroeger opsnuiven.

De tour is leuk en we krijgen allerlei wetenswaardigheden te horen over deze best belangrijke president. Overigens is het huis een reproductie, want het oorspronkelijke pand was niet meer. Tijdens zijn leven was Teddy zeer gekant tegen dit soort nonsens, maar na zijn dood hebben zijn zussen het toch nodig gevonden een eerbetoon aan hem op te richten.

Oh, en Teddy werd 'Teedy' genoemd door zijn familie.

Nu we toch in deze buurt zijn, eten we in de Italiaan die Brigitte en ik jaren geleden 'ontdekt' hebben. Dat vond ik een gezellig pand en de pizza's waren weer heerlijk.

Voor de avond hebben we ballet op het programma staan. Wederom een heus kerststuk, namelijk de Notenkraker! Het bleek trouwens niet in de hoofdzaal te zijn, maar in een, bijna net zo grote, zij-zaal.

Er zaten best veel kinderen in het publiek, viel ons op. Vooral veel meidjes die overduidelijk zelf ook op ballet zaten. Zo grappig om te zien. Het was een heerlijke ervaring. Wel vonden we beiden dat er erg veel sneeuw op de grond lag tijdens het stuk aan het bevroren meer. Ik was als de dood dat er iemand uit zou glijden! Maar dat gebeurde gelukkig niet.

(deze foto heb ik van het internet geplukt )

Aangenaam moe keerden we terug naar ons hotel.

Een uur wachten? Nee dank

De dag start vandaag bij de Starbucks. Lily moet wat mailwisseling in orde maken voor het appartement dat ze vorige week gekocht heb, en ik hetzelfde voor het wifi-abonnement in het hotel dat niet blijkt te werken naar verwachting.

(het versierde parkeerwachtershuisje bij ons in de straat)

Uiteindelijk cancelen we de bestelling. Het leven zonder wifi blijkt niet onoverkomelijk en dit bloggen heb ik toch al uitgesteld tot later.

Als we klaar zijn en onze laptops weer in het hotel hebben opgeborgen, wandelen we richting de UN. Het is mijn bedoeling om een tour door midtown die ik van de zomer heb gevolgd, nu zelf te doen.

Via de leuke etalages van Lord & Taylor (mijn favoriet dit jaar!) duiken we onderweg de beroemde bibliotheek in, daar zijn we onze vorige gezamelijk reis niet aan toegekomen.
Er is een bescheiden tentoonstelling over Hamilton, je weet wel, van de onwijs populaire musical waar Vince Pence massaal is uitgejouwd.

Trump supporters waren razend en dreigden de muscial 'te boycotten'. Da's trouwens niet makkelijk met een show die al voor 2 jaar is uitverkocht!

OP stubhub zijn wel kaartjes te koop van 600 tot 3000$ .... ik heb er serieus over nagedacht, want hij schijnt echt superleuk te zijn, maar 600$ voor 3 hoog achterin vond ik toch wel iets te gortig.
Een facebook vriendin van me, die in the Big Apple woont (en met een tamelijk vermogende man getrouwd is), is vorige week voor de 8e keer geweest!

(prachtige broches in het bieb winkeltje)

Wij houden het maar bij deze tentoonstelling en bezoeken daarna ook nog even Pooh en the Gang in de kinderafdeling. Ze hebben net een opknapbeurt gehad en staan er prachtig bij.

(hoedjes passen in het bieb winkeltje)

Verder via 42nd street naar de East River. Het Ford Foundation Building blijkt gesloten. Wat jammer! Ik had die prachtige binnentuin willen laten zien, maar voor zover we naar binnen kunnen kijken, lijkt de hele tuin opgedoekt!!
Echt zonde!!
Wel duiken we de bank binnen waar de mooie draaiende wereldbol in de grond van de hal prijkt.
En natuurlijk even langs Tudor City, ook al zulke mooie gebouwen.

(Kunst bij de UN)

Bij het UN gebouw blijkt de ingangprocedure veranderd. We moeten ons eerst aan de overkant inschrijven en krijgen een armband om. Dit keer is Lily de hoofdpersoon en mag ik mee als aanhang.
De beeldentuin is afgesloten, zo te zien voor onderhoud. Binnen in de hal is er een tentoonstelling van een moderne kledingontwerper uit het middenoosten.
Ik weet niet meer precies welk land en ik kan het helaas niet op het internet terug vinden. De kleding was best gewaagd, maar wel supersjiek.

We missen helaas net het begin van een tour en moeten een uur wachten. Lily is niet zo onder de indruk en we besluiten het niet te doen, waar ik achteraf eigenlijk wel spijt van heb.
Ik heb de tour al eens eerder gedaan en weet dat hij toch wel heel indrukwekkend is.
Het gekke is, dat hoewel Lily dus niet zo onder de indruk was, zij toch de sticker van entree die we kregen op haar mobiel heeft geplakt en voor zover ik weet, zit die daar nog op ...!

(Lily doet me wat als ze weet dat ik deze foto heb geplaatst

)

We hebben ook wel honger inmiddels en besluiten een Pizzeria in de buurt uit te kiezen.
Het wodt Patsy's Pizza. De service is matig en er zit een behoorlijk tijdsverschil tussen Lily's pizza en mijn pasta, hetgeen ons doet vermoeden dat ze dat tweede waren vergeten.
Vooral ook al omdat we 2 borden kregen bij de inderdaad gigantische pizza. Het smaakt wel goed, dat scheelt.

We keren weer terug naar 5th AVenue, onderweg wat gekke winkeltjes induikend.

En ook doen we St Patricks even aan, waar de kerststal al staat opgetuigd, maar tot onze verbazing ligt het kindeke nog niet in de kribbe.
Lily vraagt aan een van de bewakers waarom niet? Omdat hij nog niet geboren is, luidt het nuchtere antwoord. (Ik schrijf dit nu in januari, maar het was immers nog voor kerst.)
Ah, geeft Lily toe, dat klinkt wel logisch.
Logisch?? De bewaker snuift. Onzin, als hij nog niet geboren is, staat de rest ook nog niet rond de kribbe, toch zeker?
Ja, daar heeft hij gelijk in. Het staat ook wel een beetje zot, die aanbiddende blikken richting een lege kribbe ...

Kom, wij zoeken het wat aardser, want onze volgende bestemming is Trump Tower. Die willen we wel eens van binnen bekijken.
De beveilingingspoorten en controles vinden al buiten plaats .. of wacht, ik geloof dat net binnen de tassen door een rontgencontrole gingen, maar zeker weet ik het niet meer.

Eenmaal binnen is het alles goud dat blinkt. Nou ja, nepgoud, uiteraard. We doen een rondje via de beroemde roltrappen en kijken onze ogen uit.
Lily blikt minachtend naar al het volk dat bij de eettentjes zit. Allemaal aanhangers van Trump, zeker?

Als we weggaan zien we allerlei pers tegenover de lift en mensen die staan te wachten achter dranghekken.
Waar wachten jullie op? vroeg ik, want als zij weten dat mr T straks langskomt, dan gaan we er wellicht tussen staan.
Een jongeman antwoord: 'Dat weten we niet, we stalken maar wat.'
Ik heb het gevoel dat hij staat te liegen en vraag aan Lily of ze ook hier wil gaan staan. Maar dat lijkt haar niks ...
Daar krijgt ze trouwens wel spijt van, want even later is de megalomaan toch langsgelopen, samen met Kayne West, een rapper die zo te horen qua zelfbeeld niet onderdoet voor Trump en die mijn nichtje toch wel had willen zien.

Ik ken de goede man niet, dus mij deed het niet zoveel .... en voor Trump kan ik ook al niet veel respect opbrengen, dus ach, ik kan er uitstekend mee leven dat we hem gemist hebben.

We zijn nog even bij het Rockefeller Center langsgeweest, maar ook daar hebben we net een tijdslot gemist en moeten we een uur wachten om naar boven te kunnen.
En wederom besluiten we dat we daar geen zin in hebben.
Dit herhaalt zich bij de Radio City Music Hall tour. Waar het overigens waanzinnig druk is, omdat er een show staat te beginnen. En wie het gebouw kent, weet dat het giga groot is en de toeloop dus ook gigantisch ...
Later dan maar eens ...

Dan maar even terug naar het hotel, want we moeten voor vanavond toch op net.
We hebben uiteindelijk niet zo heel veel tijd meer om te eten en het wordt een snel samengestelde pastamaaltijd bij Metro, vlakbij Radio City. Dan snel door naar Harlem, waar we naar een kerstmusical gaan in het bekende Apollo Theater.

Als we de subway uitkomen staan we voor een mega grote feestwinkel. Wat leuk! Even binnen kijken.
Onwijs veel kerstdingen, mutsen truien lampjes voor op je hoofd ... geen wonder dat er zoveel leuke versiering voorbij komt tijdens de Santacon!

Achterin blijkt er van alles feestelijk op kleur te hangen (wij hadden als eerste al het oranje gespot, uiteraard!).
Lily koopt wat spulletjes voor Ouwejaar en ik oranje haarbolletjes voor Koningsdag.
En dan op naar het theater.

Grappig, het publiek is hier uiteraard een stuk zwarter dan in een doorsnee Broadway theater en iedereen is in feeststemming.
We zitten hoog op een stijl balkon. Poeh, best eng om te manoeuvreren.
Het publiek bemoeit zich aan alle kanten met het stuk. Er wordt gejuicht als een acteur een goede daad doet en gemopperd als iemand zich slecht gedraagt.
En 'Oh ja, dat gebeurt in het echt ook!!' wordt er geroepen als een dakloze zich bemoeit met de sores van de hoofdpersoon.
Kortom, het is er best gezellig! En het kerstverhaal loopt gelukkig goed af.

Op de terugweg besluiten we nog even de boom bij Rockefeller te gaan bekijken.

Het is er trouwens minder druk dan vorig jaar, dat valt me reuze mee. En we worden ook nog getrakteerd om een huwelijksaanzoek op de schaatsbaan.
Schijnbaar speciaal zo geregeld dat de hele baan even helemaal leeg is.
Ze zei ja, maar ja, nee zeggen in zo'n setting is ook wel errug moeilijk, denk ik ....

De lichtshow op de muur van Sacks is weer mooi. Wij staan naast de kleine waterfonteintjes met de witte engels. Voor ons is iemand zo druk met fotograferen dat hij prompt in het water valt ... oeps.
Lily heeft de show gefilmd en ik heb het filmpje opgevraagd. Zodra ik het heb, zal ik een link plaatsen.

We pakken ook nog even de prachtige etalages van Bergdorf Goodman mee op 5th Avenue. Die hebben nooit zoveel met kerst te maken, maar zijn altijd wel bijzonder indrukwekkend.
Zo ook dit jaar! We genieten van het spektakel, maar daarna is het de hoogste tijd om onze moede lijven richting bed te vervoegen.

Geen idee hoeveel meters we hebben afgelegd, maar het waren er vast veel!
Tijd om heerlijk plat te gaan, dus!!

Old Buildings

Vanmorgen beginnen we met 9/11. En dan heb ik het over het museum.
Alle hoge gebouwen zijn in de mist gehuld, en dat geld ook voor tower nummer 1. Hmmm, dan heeft het geen zin om nu naar boven te gaan, dat is zeker.

Het is wat miezerig buiten, en ook bij het Memorial is het rustig. Maar ik wil meteen door naar het museum, want op een dag als vandaag zijn we vast niet de enigen die met een museum beginnen en de rij bij de kassa is nu nog kort.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest, maar het is nog steeds indrukwekkend. Het valt Lily op dat er her en der doosjes tissues staan, voor de mensen die vol schieten.
En eerlijk is eerlijk, ik zou er bijna 1 gepakt hebben, zo indringend is het museum.
Wat bezielt die terroristen toch? Volkomen onbegrijpelijk voor mij. Lily heeft pas een film gezien over de vlucht waar de passagiers in hebben gegrepen.
Er klinken her en der wat opnames van die vlucht. Kippevel!

Het is lunchtijd als we weer boven de grond komen, en dit keer weet ik een plekje. Hier vlakbij is namelijk een Shake Shack en daar hebben we beiden wel zin in.
Lekkere cheese fries en diverse keuzes aan kersterige shakes.
We hebben nog wat tijd voor een volgende tour die ik geboekt heb en lopen richting de Hudson river. Het is droog inmiddels en best lekker buiten.
We doen even het Rockefeller parkje aan, waar een kinderspeelplaats opgeleukt is met prachtige beelden van Tom Otterness.

Daarna gaan we even kijken wat het Winter Palace aan kerstversiering heeft.

Het centrum is een verzameling van dure, stijve winkels, met bijpassende kerstbomen. De hal zelf is versierd met lichtkubussen die continue van kleur veranderen.
Je kunt er, door 2 grote kubussen op de grond, een wens doen die dan vertaald wordt in kleuren boven je hoofd. Om dat te begeleiden staan er een aantal jonge mensen in de hal.
Sjemig, die hebben meestendeels van de tijd niet veel te doen, maar doen hun best om met name kinderen van de magie te overtuigen.

Dan moeten we door naar onze volgende tour: de hal van het Woolworth building. Onderweg duiken we nog een andere pretentieuze hal in, alwaar ik foto's neem en meteen op mijn vingers getikt wordt.
Toch ben ik benieuwd waar het pand voor dient, kantoorruimte? Ja, maar ook voor de helft als appartementen ... goh ...

Even later staan we bij het Woolworth. Even krijgen we het idee dat we de enigen zijn, maar al gauw blijkt dat de rest al binnen staat.
De tour duurt een 90 minuten. Ik vind het wel boeiend, maar mijn nichtje valt er zo'n beetje bij in slaap.

Een groot deel van de hal is geinspireerd op Middeleeuwse tijden. Overigens valt de overeenkomst met Trump's gebouwen en drang naar naamsbekendheid niet te ontkennen.
Woolworth is van boerenafkomst, maar besloot al snel zijn geluk te beproeven in de koopwaar. Na vallen en opstaan lukte het hem fortuin te maken met de dime stores.
Het Woolworth building was bedoeld om iedereen te laten zien hoe succesvol hij was en overal staan verwijzingen naar zijn naam.

Een gedeelte van het atrium had vroeger een glazen dak. Maar angst voor ongelukken heeft geleid tot een solidere constructie.
Nu zijn er renovaties en is gaat er waarschijnlijk weer, gelijk vroeger, een glazen overspanning komen. Wordt vast heel mooi.
Het gebouw was destijds vrij lang het hoogste gebouw ter wereld, maar dit was gedeeltelijk nep, want de verdiepingen boven de 54e (zover rijkte de lift) hebben heel lang leeg gestaan.

Daarboven was wel een observatiedeck en met de toegang daartoe waren de kosten voor de bouw binnen een paar jaar terugverdiend.
Slimme zakenman was het wel, die Woolworth.
Momenteel wordt het pand weer omgetoverd in dure condo's. (Hier was al eerder mee begonnen, maar ivm de crisis heeft de verbouwing een tijd stil gelegen. Nu durven ze het weer aan ....
in 1 van de vele ondergrondse verdiepingen bevindt zich een zwembad, alleen toegankelijk voor bewoners).

Na de tour nemen we even een korte rustpauze in het hotel, maar niet voor we even in de I-heart-NY zaak om de hoek zijn gedoken voor wat souvenirs.

Voor de avond heb ik kaartjes voor een 'kerstviering' in het leuke Merchant House Museum. Daar hoort ook een tour door het huis bij, en dat komt goed uit,
want al ben ik hier vaak geweest, ik ben nog nooit verder gekomen dan de keuken en de woonkamer.

Eerst een borrel met wat hapjes. Het blijkt dat er Heel Veel mensen zijn en dat er elke 15 minuten een tour is. Nu ja, even wat happen dan maar en vooral ongemakkelijk staan tussen al die feestelijk aangeklede mensen.
Het heeft eigenlijk wat surreeels ...
We besluiten de 2e tour te volgen. Best leuk met allerlei achtergrond informatie over de familie die dit huis 2 eeuwen terug bewoonde.

Daarna krijgen we nog een preview van de Christmas Carol zoals die elk jaar door 1 acteur wordt uitgebeeld in dit museum. Dat stuk heb ik vorig jaar gezien en ik vond het superleuk.
De acteur vind zichzelf ook wel indrukwekkend, maar ik kan hem geen ongelijk geven. We kregen het gedeelte van de Geest van het Verleden te zien. Zeer aandoenlijk.

Daarna zijn we nog even richting de kerstmarkt op Union Square gelopen, alwaar we wat hebbedingen niet konden weerstaan.

Andere wel, maar toch ook met veel moeite! Tijd ook om wat te eten. Het werden wat lekkere dingen bij een van de tentjes, met onze zoveelste appelcider die avond. Lekker bij een verwarmd zitplaatsje achter de stalletjes.

Waar het overigens een komen en gaan van muizen bleek te zijn! Tot groot genoegen van Lily, want die houdt van alles dat met muizen en ratten te maken heeft!
(ik had deze kaart voor haar gekocht die avond:)

Na onze avondeten liepen we nog een klein rondje over de markt, waarbij Lily had gezien dat er een muisje door 1 van de stalletjes scharrelde ....
ze maakte de fout om de juffer achter de kassa er op te wijzen, geheel onschuldig bedoeld, maar het meisje eindigde zowat bovenop het dak van paniek ... LOL

Onderweg in de subway kwamen we nog deze muziek tegen. We hebben voor het gemak uitgemaakt dat de drummer een tikke autistisch was, maar zijn muziek was lekker swingend.

Veel zwervers weer in de stad. Het lijkt steeds meer te worden. Ook in de straat van ons hotel huist een dakloze, wiens leefwereld niet meer dan 10 vierkante meter lijkt te beslaan ...
Nou ja, misschien iets meer, hij doet zijn behoefte aan de overkant.
Het lijkt wel of steeds meer mensen in deze stad hun roer zijn kwijt geraakt. Het lijkt onmogelijk dat zij ooit nog het roer om kunnen gooien ....

White Xmas

Vandaag beginnen we in Greenwich Village. We nemen de subway naar Washington Square Park en nadat we de straat hebben gevonden waar we straks naar toe gaan, zetten we de wandelroute door naar de Starbucks bij NYU.

Onderweg duiken we nog even het grote rode uni gebouw in, omdat de hal zo indrukwekkend is.
Op de (redelijk) vroege zondagochtend is het hier nog erg rustig en bemachtigen we zonder probleem een lekkere stoel om wakker te worden met de koffie van onze keus.

De reden dat we hier beginnen is het Players Theatre, waar Een Xmas Carol wordt gespeeld. Zo'n gek klein theatertje zomaar tussen barretjes en gekke winkels.
Na de koffie gaan we er naar toe. Om er bij de kassa achter te komen dat ik voor de verkeerde dag heb geboekt, namelijk volgende week zondag.

Oh oh, dat kan niet, dan hebben we al wat anders staan ... Het is maar een klein theater, ik ben bang dat ze vandaag al uitverkocht zijn.
Kunnen we de kaartjes vandaag gebruiken? Hij kijkt bedenkelijk. Maar dat blijkt nog een nasleep van dat hij mijn naam niet kon vinden op de lijst. Ja, vandaag lukt wel, maar niet dezelfde plaatsen.

Een rij naar voren, is dat erg? Nee, zeker niet!
Opgelucht lopen we de zaal in, we hadden al allerlei enthusiaste geluiden gehoord.
Die bleken afkomstig van een kinderclubje dat op het toneel in een cirkel zat en vol concentratie papieren sneeuwpoppen aan het maken was.
Geen enkel kind leek zich bewust van het publiek dat langzaam toe stroomde.

Als ze klaar zijn wordt het kerskleed waar ze op zaten vakkundig opgerold, met alle rotzooi erin. En dan wordt het toneel klaargemaakt voor het stuk.

We krijgen toestemming om te filmen en foto's te nemen, zo lang we maar niet flitsen. Leuk!
Het is een eenvoudig decor, en bijna alle spelers vervullen meerdere rollen. Trouwens, het zijn allemaal aparte types, die acteurs en zeer multicultureel Zo blijkt de oude Scrooge vroeger een kleurtje te hebben gehad.
Al met al leuk gedaan allemaal. Het begon met carol singers achterin de zaal, die liepen door het gangpad het toneel op.

Ook de drie geesten werden met verve uitgebeeld. De derde, de geest van de toekomst, was slechts een schaduw, die zwijgend naar het duistere graf wees.
Gelukkig loopt alles goed af.
En alle toeschouwers werden uitgeleide gedaan door de acteurs, dat was ook een leuke geste.

Lily had een eettentje in de buurt uitgezocht voor lunch. En zoals deze buurt betaamt, kwamen we onderweg wat leuke, gekke en bizarren winkeltjes tegen en zijn we ook nog 2 galeries ingedoken.

Een van de winkeltjes stond al op onze lijst: The Evolution Store.
Vol opgezette dieren, skeletten, oude stenen, dinosaurustanden (?) enzovoorts. Ook een muis in kersttenu.

Ook zijn we bij 'Olde Good Things' naar binnen gegaan, echt om te watertanden, maar helaas hangt overal wel een aardig prijskaartje aan.

Lunchen doen we bij The Butcher's Daughter, en adresje uit Lily's guide book. Het tentje ziet er gezellig en levendig uit, maar het is wel druk. Geschatte wachttijd: 40 minuten.

Er is te weinig ruimte om hier binnen te wachten, dus gaan we iets verderop koffie drinken. Ook al een leuk tentje en ze hebben lekkere dingen op het menu staan (Black Seed).
Maar we hebben ook het menu van de buren al bestudeerd, dus we besluiten het bij koffie te houden.

En daar krijgen we geen spijt van. Het eten was echt super lekker. We zitten aan een lange tafel waar nog wat andere toeristen uit het zuiden zitten en een groepje meiden uit New York zelf.
Op verzoek neemt Lily nog een foto van de toeristen, maar schijnbaar niet goed genoeg, want ze nemen meteen daarop nog een hele reeks selfies.

(een verlaten hotel dat we onderweg tegenkomen ... evengoed met kerstversiering!)

Omdat we toch in de buurt zijn, stel ik voor om naar het Tenement Museum te gaan, een van mijn favoriete plekken. We boeken een tour en vullen de tijd met door het heerlijke winkeltje te browsen en daarna de video te bekijken die non-stop in de filmzaal draait.

Er zijn trouwens wat nieuwe tours in aantocht, die het leven van latere migranten toelicht, bijvoorbeeld de Chinezen en ook de nieuwelingen die na de tweede wereldoorlog hun geluk hier uit wilden proberen.
Onze gids in een jong Taiwanees meisje, dat sinds 3 jaar in New York woont. We hebben de Sweatshop Worker's tour en lopen naar de derde verdieping van het pand.

'Shake hands with 7000 people' via de houten leuning. De vrouw voor me trekt meteen vies haar hand weg.
Mij doet dat gelukkig niets en ik maak graag contact met het verleden. Het is zo'n prachtig pand.
Lily merkte wel op hoe dun de vloer is onder de diverse lagen vloerbedekking, die al aardig is gesleten na al die voetstappen van 7000 mensen ....
Daar heb ik nooit erg in gehad, maar als ik zo zit te luisteren naar het verhaal voel ik de vloer bewegen elke keer als iemand beweegt. Het wordt er niet beter op als we te horen krijgen dat een van de wasbakken onlangs ingestort is, nadat iemand er op leunde.
Hmmm, toch weer blij als we heelhuids buiten staan!
En: het is gaan sneeuwen!

Als afsluiter van de dag besluiten we nog even met de subway naar Bryant Park te gaan.
We zijn helaas net te laat om een ritje met de speciale kersttrein te doen. Hopelijk lukt dat volgende week nog even.

Bryant Park is gezellig in de sneeuw!
Zoals elk jaar heeft de grasmat plaats gemaakt voor een gezellige ijsbaan en deze is omringd door een prachtige kerstmarkt.

We bekijken wat winkeltjes, maar merken dat we moe aan het worden zijn, en dus ook koud. We moesten maar eens wat gaan eten.

Er zijn hier genoeg tentjes met lekkere dingen, maar om nou buiten in de sneeuw te dineren, nee, niet vanavond.
We besluiten de tent die tegen de bieb staat, in te duiken. Letterlijk een tent! Om de zaak wat groter te maken, denk ik, is er een grote, doorzichtige tent opgezet, om de bomen heen.
En uiteraard volop in de kerstversiering.

Het eten was lekker, maar niet geweldig. Net of de tent toch wel genoeg klanten krijgt en daarom hoeven ze niet meer zo hun best te doen, zo voelde het.
De bediening was wel aardig en ook vlot.

Trouwens, ik stik zowat letterlijk in het eten. Onderweg naar het Tenement was ik ook al gevallen, waardoor ik een gat in mijn broek heb die ik de hele week overdag had willen dragen.
Dat en met de wankele vloer van het Tenement begin ik me af te vragen of ik deze reis wel zal overleven??
Nu ja, ik hou van overdrijven.

(sniffing art)

Al zijn we vlakbij het hotel, we nemen toch de subway, onze voeten laten ons in de steek.
En eenmaal in het hotel vallen we al snel als een blok in slaap.